Ky artikull është përkthyer përkohësisht nëpërmjet Google Translate. Artikujt origjinalë janë shkruar në gjuhën italiane. Nëse doni të na ndihmoni të përmirësojmë përkthimin në gjuhën tuaj, na kontaktoni me email. Faleminderit.

Faqja 1 nga 6

Kur dikush mediton, jo vetëm që harron problemet, por shpesh zgjidhen drejtpërdrejt. Kjo ndodh pa qenë i vetëdijshëm për të, sepse ne jemi shumë të përdorur për të vuajtur jetën tonë në vend që ta jetojmë atë dhe të shohim me kujdes atë që ndodh. Nëpërmjet këtij udhëtimi unë do të doja t’ju ndihmoja të bëheni më të vetëdijshëm për atë që po ndodh në jetën tuaj dhe për çfarë arsye ndodhin situata të tilla. Unë nuk do të jem përgjigja për pyetjet tuaja, por unë do t’ju mësoj se si të zhvilloni aftësitë mendore që i lejojnë të gjithëve që të marrin përgjigje për pyetjet e tyre.

Mënyra më e mirë për t’iu qasur meditimit dhe për ta futur atë në rutinën tuaj është të ndjeni arsyen pse doni të meditoni. Natyrisht që në fillim nuk është e lehtë, sepse nuk mund ta kuptoni menjëherë, duke e ditur brenda vetes që do të dëshironit të meditoni, por pa qenë në gjendje të shpjegoni arsyet me fjalë, kështu që do të përfundoni duke besuar se kjo është humbje kohe. Pra, fillimisht, duhet ta merrni si zakon, si diçka që vendosni të bëni edhe pa dëshirë, pak si kur vendosni të luani sporte për t’u ndier mirë: në fillim nuk është dëshira juaj, ju nuk ngriheni në mëngjes të lumtur për të shkuar në të kandidojë ose të shkojë në palestër ose më tepër ju bezdis pak; në një kuptim të caktuar ju duhet ta impononi, sepse e dini se nëse doni të humbni peshë ose nëse doni të jetoni jetën me më shumë shëndet dhe forconi trupin tuaj fizik, ju duhet ta bëni këtë përpjekje. Ju e dini që ju nuk dëshironi të jeni të dobët dhe të mbushur me sëmundje në një moshë të re, kështu që ju vendosni vetes një rregull, për shembull, të shkoni për një vrapim ose të shkoni në palestër dy herë në javë edhe nëse nuk ndjeheni ashtu, sepse doni të arrini qëllimet që keni vendosur për vete .

Ndonjëherë meditimi mund të duket i mërzitshëm dhe i mundimshëm, ashtu si herë të parë që vendosni të shkoni për një vrapim ose të luani sport, do t’ju rëndojë, duke ju dëshiruar të jepni dorë. Çdo ditë ju do të provoni një mijë arsye për të mos shkuar në palestër duke pretenduar se nuk jeni të interesuar për ta bërë këtë dhe thjesht të heqni dorë vetëm për shkak të përtacisë. Në të vërtetë ju keni zgjedhur që të regjistroheni, keni bërë këtë vendim dhe askush nuk ju ka detyruar. Brenda ju e dini që të luani sport do të përfitoni nga trupi juaj dhe do t’ju sjellë rezultate gjatë kohës, për shembull duke shmangur sëmundjet fizike që shumica e njerëzve e gjejnë veten duke vuajtur tashmë në moshë të re dhe pastaj vuajnë për pjesën tjetër të jetës së tyre. Për këtë arsye, edhe nëse pak i mërzitur, në fund ju shkoni drejtimin ose shkoni në palestër, duke e ditur se po e bëni atë për të mirën tuaj. Luajtja e sportit nuk është e lehtë dhe jo sepse disiplina është e vështirë në vetvete, por për shkak se është e vështirë të mbash vazhdimisht motivimin që të nxit ta praktikosh. Shumë njerëz fillojnë të praktikojnë dhe pastaj të heqin dorë pas disa muajsh, ose edhe ditën tjetër, edhe pse ata e pëlqejnë shumë; kjo ndodh për shkak të përtacisë, sepse ata nuk duan të kryejnë ato veprime që, ndonëse të mërzitshme në fillim, do të sjellin rezultate të mëdha. Kjo përtacencë rrjedh nga mungesa e motivimit, ose më mirë duke mos harruar arsyet që çuan në fillimin e udhëtimit sportiv.

Tregimi i vetes “Unë dua të luaj sporte në mënyrë që të mos marrë yndyrë dhe të mos sëmurem” është e padobishme, sepse rezulton të jetë një dënim pa ndjenjë; ata janë vetëm fjalë në erë pa kuptim. Çështja kryesore është të marrësh këto fjalë dhe të vendosësh të ndjesh ato në ty. Ne të gjithë e dimë se janë të vërteta, por ne vendosim të mendojmë për këto terma në mënyrë abstrakte, pa ndjenja, pothuajse sikur të mos ishin realisht të vërteta. Shumica e njerëzve presin që motivimi të vijë spontanisht menjëherë, sikur të ishte sport që të nxiste të praktikosh atë. Nuk është kështu. Motivimi duhet të vijë nga vetë vendimi: vendosni të luani sport dhe vendosni të motivoni veten sepse doni të arrini qëllime të caktuara. Në të vërtetë, në mëngjes nuk do të ngrihesh herët duke menduar në mënyrë spontane: “Sa mirë, unë jam shumë i lumtur që të ngrihem herët për të shkuar në një afat!” Por ju do të mendoni më mirë: “Cilat kuti, edhe sot? Eja, duhet ta bëj, duhet të vrapoj, duhet të bëj që të jem i fortë dhe i shëndetshëm edhe në pak vite, kur trupi të fillojë të jap “.

Faqja 2 nga 6

Pra, fillimisht, le të harrojmë se motivimi është automatik, sepse nuk do të jetë absolutisht kështu. Ne jemi ata që duhet të na motivojnë dhe duhet të shtyjnë veten për të ndërmarrë veprime të caktuara për mirëqenien tonë. Nuk duhet të jetë dikush tjetër që të na zgjojë herët në mëngjes për të na nxitur të ushtrojmë, por ne duhet të themi veten: «Ejani, ngrihuni, bëni atë, mos e humbni kohën në shtrat, është më mirë ta bëni tani se sa të jetoni një jetë vuajtëse për të mos pasur atë bërë! “.

Vetëm pasi të ketë marrë një zakon të mirë me praktikën e sportit, në varësi të personit, a do të duhet pak a shumë kohë që ky i fundit të kuptojë se sa mirë ka qenë që kur ai ka filluar, kështu që ai do të ketë gjetur motivimin e tij do të shtyjë çdo ditë që të mos heqë dorë.

Nëse më parë duhej të detyrohej të fillonte, atëherë do të ishte e motivuar që të mos ndalet më, sepse do të kishte arritur nivele të sakta të mirëqenies që nuk e dinin, sepse nuk e praktikonin, gjë që do ta motivonte që të vazhdonte pa stresin fillestar që ndihej çdo ditë para fillimit. Çështja është që mirëqenia vjen pas praktikës, jo më parë; Arsyet e mira për të praktikuar do të vijnë pasi të keni filluar ta bëjnë atë, sepse përmirësimet do të pasojnë. Duke besuar se ata duhet të mbërrijnë edhe para se të fillojnë, për të na inkurajuar që të ndërmarrim hapin e parë, është po aq e mashtruar sa është budallallëk, sepse asnjë praktikë nuk ju jep përfitime edhe para se të filloni ta zbatoni atë, vetëm për t’ju ndihmuar të zgjidhni nëse do të filloni ose më pak. Do të ishte sikur të besonim se në punë shefi mund t’i paguajë punëtorët e tij para se të fillojnë punën, për t’i stimuluar ata që të bëjnë më të mirën; ne të gjithë e dimë se paga arrin më vonë këtë muaj për të paguar për punën tonë tashmë të përfunduar dhe jo përpara se të fillojmë të na nxitë të punojmë një muaj më vonë. Po ashtu, edhe në sport, si në çdo praktikë tjetër, përmirësimet vijnë pas një trajnimi të gjatë dhe jo më parë, kështu që motivimi do të vijë edhe më vonë. Në fillim, është e nevojshme të imponosh sport, nëse vendosni të arrini qëllimet, përndryshe nuk do të keni sukses. Për çdo zgjedhje gjendja mendore me të cilën personi vendos për të bërë aktivitet fizik futet në lojë: nëse çdo herë ai vendos të ankohet, pavarësisht se di vetë brenda vetes që ai po e bën atë për vete dhe vazhdon të luajë në sport sikur ai të bëjë një nder ndaj dikush tjetër, atëherë, nuk do të mësonte asgjë, madje edhe nëse ai mund të humbte peshë ose të përmirësonte shëndetin e tij fizik, ai do të vazhdonte të ankohej se nuk donte ta bënte atë. Është në dorën e tij të vendosë se si t’i afrohesh sportit. Kjo nuk varet nga sa është e mirë për trupin, ose sa e dobishme është, por varet nga mënyra se si e filloni ushtrimin e saj, sepse edhe pse ky sport mund të jetë më i bukur, më i dobishmi dhe më funksional nga të gjithë, nëse një personi vendos që ta praktikojë atë me pamjaftueshmëri sepse ajo do të mbetet përgjithmonë e mërzitshme.

Ju duhet të mbani mend se nëse keni vendosur të regjistroheni në palestër, nuk e keni bërë atë për ta bërë trajnerin një favor, ai u ndjen i vetmuar dhe kishte nevojë për mbështetjen tuaj, por ju e bëtë për vete, kështu që nuk jeni duke bërë një nder askush, përveç vetes. Pasi që keni vendosur të filloni një udhëtim sportiv, përpiquni të mos dorëzoni të gjitha qëllimet tuaja të mira, si gjithmonë, por vazhdoni me të njëjtin motivim që keni pasur në ditën e parë. Gjendja mendore me të cilën fillon një praktikë është shumë e rëndësishme, sepse nëse vendosni të studioni muzikën, duke zgjedhur një instrument të komplikuar, mund të shkoni edhe në shtëpinë tuaj çdo ditë për të kaluar kohën tuaj me mësuesin, por nëse shkoni në klasë me ngulm, do të vazhdoni nuk mësoni asgjë pavarësisht nga mësimet, ndërsa të gjithë shokët e tjerë të klasës do të bëhen më mirë dhe më të mirë në të luajtur këtë instrument. Kjo nuk do të jetë për shkak të faktit se ata kanë një aftësi më të lartë të të mësuarit sesa tuajat, as për faktin se muzika që luani nuk punon, por ju duhet të mësoni t’i qaseni më mirë projekteve që keni vendosur të filloni. Nëse në vend të kësaj vazhdoni ta ndiqni atë rrugë me dëshirën për të mësuar, do ta kuptoni se edhe nëse mësuesi ju kërkon që në mënyrë të përsëritur të praktikoni të njëjtat stërvitje muzikore të mërzitshme, në realitet ata po formojnë ju dhe ju njohin mjetet që ju një ditë do të bëhet një muzikant i mirë.

Faqja 3 nga 6

Qasja që vendosni të keni me rrugën që po filloni është shumë e rëndësishme. Meditimi është një sport për mendjen, prandaj nuk është e lehtë tani që të uleni gjysmën e lotusit çdo ditë dhe të meditoni me dëshirën dhe bindjen e plotë, por nëse vendosni ta filloni këtë udhëtim, kjo do t’ju udhëheqë me siguri absolute për të fituar fruta të shkëlqyera mendjen tuaj dhe për jetën tuaj.

Kur uleni për të filluar seancën tuaj të meditimit, provoni ta bëni atë me dëshirën për të arritur relaksim dhe për këtë arsye mirëqenien. Mos u ul duke menduar se duhet vetëm ta bëni, pa një motivim të vërtetë, sepse do të ishte sikur të shkonit në palestër duke menduar për të bërë një favor për trajnerin tënd: përqendrohuni në meditim për atë që është me të vërtetë, ky është një mjet që do t’ju lejojë të ndiheni mirë mentalisht dhe shpirtërisht . Qasja juaj fillestare është shumë e rëndësishme, sepse do të varet nëse do të keni mundësi të merrni rezultate të mira nga praktika ose nëse do të mbeteni gjithmonë në të njëjtin nivel. Është pak si kur ata thonë se për të marrë diçka që duhet ta besoni; sigurisht, nëse nuk mendoni se mund të relaksoheni së pari, meditimi me siguri nuk do t’ju detyrojë ta bëni këtë. Ju duhet të vendosni për të marrë një qasje pozitive për relaksim, duke bindur veten se mund ta bëni. Ju nuk keni nevojë të lëvizni malet me mendime, nuk keni nevojë të bëni një veprim të pamundur dhe të ndërlikuar që vetëm pak njerëz në botë mund të bëjnë: thjesht duhet të relaksoheni, është e thjeshtë. Duke filluar meditimin me hapin e parë thelbësor, ose relaksim, ju do të lejoni që mendja juaj të arrijë nivele më të larta, për të cilat fatkeqësisht nuk mund të arrini pa atë. Megjithëse shumë besojnë se zbutja gjatë praktikës është një hap i parëndësishëm dhe i papërfillshëm, në realitet është një moment shumë i rëndësishëm, sepse pa atë nuk mund të merrni shumë nga përvojat evolucionare që ne po kërkojmë.

Kur filloni të meditoni, përpiquni të kujtoni brenda vetes dëshirën që më në fund të ndiheni në paqe. Shkëputni gjithçka që ka ndodhur gjatë ditës, stresin që keni akumuluar, dhimbjen që keni ndjerë kur dikush po thoshte ose bën diçka të gabuar. Le të shkojë të gjitha dhe të fillojnë meditimin tuaj të vendosur të ndiheni mirë. Qëllimi është vetëm të ndiheni paqe, kështu që ju duhet të lejoni veten të hapni deri në këtë dridhje pa u kthyer shumë. Brenda juve ju mund të ndjeni një lidhje të tillë të fortë me diçka që nuk dini menjëherë të dalloni, por e dini se është diçka shumë e mirë, shumë e ndritshme dhe që ju bën të ndiheni mirë. Unë nuk dua ta quaj veten më të lartë ose Zot, sepse në të dyja rastet unë do t’i lëshoj pritjet tuaja, ose idenë që ju keni bërë vetë për Perëndinë, gjë që mund të mos jetë e saktë. Prandaj unë nuk ju kërkoj të mendoni se çfarë duhet të provoni; Unë ju kërkoj në vend që të përjetoni paqen që meditimi ju ofron dhe të përqendroheni vetëm në atë, sepse pa marrë parasysh sa doni ta thërrisni, ka rëndësi mirëqenia që ju bën të ndiheni. Ju e ndjeni atë ndjenjë të paqes së brendshme, e cila ju lejon të shkëpusni veten nga dita dhe të relaksoheni, në një kuptim, mos u kujdesni për gjithçka që ka ndodhur të ndjeheni sërish paqësorë. Është strehimi juaj personal, ku askush nuk mund t’ju bëjë të ndiheni keq, sepse ju vendosni të ndjeheni mirë. Mbajeni këtë ndjenjë edhe jashtë meditimit kur mbaron sesioni; mos lejoni që ndjenja të përfundojë me të, sepse qëllimi është gjithmonë të ndihesh mirë. Sillni me ju ndjenjën e sigurisë, të paqes që keni krijuar gjatë meditimit. Ndjeni veten të dashur thellësisht, sepse gjatë meditimit ju lidheni me dridhjet më të pastra, me ato energji aq të larta sa që ata me të vërtetë ju duan; pa marrë parasysh se çfarë ka ndodhur më parë: tani ka vetëm ju dhe lidhjen tuaj të thellë. Mos harroni këtë ndjenjë shumë të rëndësishme, sepse do të jetë shpëtimi juaj kur jeni i trishtuar dhe kur nuk dini të zgjidhni problemet tuaja. Merrni kohë për veten tuaj dhe relaksohuni, merrni frymë dhe lidheni me këtë energji të ndritshme, të bukur dhe paqësore, mos u shqetësoni; vetëm kështu që ju mund t’u afroheni atyre me më shumë liri dhe qetësi për t’i zgjidhur ato.

Faqja 4 nga 6

Ajo që ka rëndësi është gjendja juaj mendore dhe meditimi ju ndihmon për ta përmirësuar atë, për t’u bërë më i kthjellët, më i qetë, pa lënë veten të mbytur nga problemet që ju nënshtrohen dhe që ju bëjnë të humbni vetëdijen, duke mos ju bërë vendimin e duhur. Mos i lexoni fjalët e mia me ngut, kuptojeni ato para së gjithash, provoni ato në lëkurën tuaj, sepse ju duhet të ndjeheni mirë. Ju jeni këtu për këtë, doni të ndiheni të plotë brenda, doni të ndiheni të aftë për të vendosur jetën tuaj pa dhimbje dhe pa vuajtje. Ju duhet të ndiheni të gjallë dhe të kuptoni se jeta juaj është vërtet e jotja dhe jo dikush tjetër që e jeton atë për ju. Në thelb ne jemi mësuar të mos ndihemi mirë, ne mendojmë se të qenit mirë është shumë për të kërkuar dhe se është fati i disa.

Ne vendosim nëse do të qëndrojmë të shëndetshëm apo jo. Ne vazhdimisht zgjedhim të lëmë veten të mbytur nga angazhimet, problemet dhe vuajtjet që njerëzit e tjerë apo ngjarjet rreth nesh na krijojnë dhe na provokojnë, por mund të vendosim që të shkëputim gjithë këtë. Gjithkush përpiqet të na bëjë të harrojmë se kemi zgjedhjen sepse edhe ata nuk e dinë se e kanë, por e kemi atë: mund të vendosim të ndihemi të lumtur dhe të shkëputur nga ajo që ndodh, të jetojmë jetën tonë jashtë asaj që të tjerët dhe shoqëria rreth nesh dëshiron që ne të jetojmë dhe të përpiqemi. Ne mund të ndjehemi të ndërgjegjshëm në jetën tonë dhe ta jetojmë me të vërtetë, jo vetëm si makina që kryejnë veprime rutinë. Ne mund ta kuptojmë veten, të ndryshojmë perspektivën tonë dhe të ndryshojmë jetën, sepse ne jemi njerëzore dhe ne kemi aftësinë për të ndryshuar: është në natyrën tonë dhe ne nuk duhet të varrosim aftësinë tonë më të madhe. Edhe në qoftë se herët e para mund të duket e vështirë për të ruajtur qëndrueshmërinë në ushtrimin e meditimit – për shkak të të Lartit që do të gjeni ndonjë justifikim që të mos ju bëjë të uleni për të medituar – me një praktikë të vazhdueshme ju do të kuptoni se përmirësimet në jetën tuaj do të jenë kaq shumë dhe këto do të motivojë që gjithmonë të dëshironi të vazhdoni.

Do të jetë një zinxhir i madh, por duhet të vendosni ta filloni atë. Çdo gjë do të varet nga ju, në varësi të asaj nëse doni të shihni këto përmirësime ose që, pavarësisht se jeni atje, vendosni të jeni ende të dobët në praktikë dhe të harroni kush jeni me të vërtetë. Ajo që ka rëndësi për çdo meditim nuk është aftësia juaj për të medituar, por është qëllimi, ose dëshira që vendosni në çdo sesion të vetëm. Shumë njerëz besojnë se meditojnë, por nuk janë, sepse ata ulen gjysmë lotus dhe përpiqen të imponojnë diçka që nuk mund të detyrohet. Evolucioni është para së gjithash mendor dhe arrihet duke medituar me vetëdijen. Ulur gjysma lotus, duke u bërë i vetëdijshëm për atë që do të bëni, do të ndihmojë evolucionin që po përpiqeni të arrini shumë më shpejt. Nëse jeni të fokusuar në atë që po bëni dhe dini të motivoni veten për të arritur rezultate të caktuara, gjithçka do të jetë më e lehtë. Këshilla ime është kjo: para se të meditoni dhe në fund të çdo sesioni, duhet të merrni të paktën një ose dy minuta për t’u bërë i vetëdijshëm për atë që vendosni të bëni. Duke përfunduar meditimin, duke hapur sytë dhe duke shkuar menjëherë për të kryer veprime të Ulëta, do të sjellë ndërgjegjen tonë të ulet përsëri dhe shumë shpejt, sepse në mënyrë të pandërgjegjshme ne do të vendosim që të kthehemi menjëherë në frekuencë të ulët. Nëse e lejon mendjen të kuptojë se ke mbaruar meditimin dhe se në një çast do të duhet të shkosh dhe të kryesh detyrat e tua të ulëta, do të jetë shumë më e lehtë për ju të mbeteni të vetëdijshëm edhe kur kryeni veprimet e zakonshme rutinë. Përfundoni meditimin dhe ngrihuni me ngut për të nisur detyrat E ulët edhe pa e kuptuar se çfarë po ndodh është një program që duhet të eliminojmë nga zakoni ynë, sepse është shumë e rëndësishme të veprosh me ndërgjegje duke ndërmarrë ndonjë veprim me vetëdijen e asaj që po bëjmë.

Çështja është të dimë se ajo që po bën mund të ulë vetëdijen tënde: nuk mund të presësh që vetja të mbetet e ndërgjegjshme 24 orë në ditë, por mund të fillosh të vendosësh të mbash veten të paktën pak më të lartë se mesatarja.

Faqja 5 nga 6

Është e pashmangshme që pas mbarimit të meditimit, duhet të shkosh në punë, të pastrosh, të bësh pazar, të bësh veprimet që kërkon rutina e përditshme. Sidoqoftë, ju keni mundësinë të zbatoni ato veprime duke mbetur të vetëdijshme se duhet të shkoni e bëni ato, në vend që të shkoni nga meditimi në detyrë të ulët, pa e kuptuar se mes të dyve ka pasur një periudhë kohore në të cilën keni humbur pothuajse plotësisht vetëdijen. Sekreti qëndron në vendosjen për të bërë pazar apo ndonjë veprim tjetër, duke mbushur atë moment midis meditimit dhe biznesit me vetëdijen se çfarë do të bëni. Në këtë mënyrë është normale që në një kohë të shkurtër do të humbni vetëdijen përsëri dhe do të gjeni veten duke kryer detyrat e ulëta, pothuajse harruar që keni medituar, por nuk është aq e keqe sa të humbni vetëdijen menjëherë pa një paralajmërim minimal. Është një trajnim mendor që do t’ju lejojë të jeni shumë më të vetëdijshëm në jetën e përditshme, sepse ky është qëllimi i çdo teknike: t’ju bëjë të jeni të vetëdijshëm dhe të qartë edhe jashtë praktikës.

Kështu që unë ju këshilloj të merrni një minutë menjëherë pas përfundimit të teknikës, të kuptoni me mendjen tuaj se keni mbaruar meditimin dhe se duhet të dilni për të shkuar dhe për të kryer veprime të tjera. Në këtë mënyrë, në vend të humbjes së papritur të vetëdijes, do të lejoni që energjia juaj të stabilizohet dhe të kuptohet se do të zvogëlohet, por falë kësaj vetëdije kjo do të bjerë shumë më pak. Në një farë mënyre, është sikur të ishte paralajmëruar nga dikush se do të merrni një grusht, kështu që ju do të përgatiteni duke forcuar barkun tuaj, në mënyrë që ndikimi i grushtit të mos ju dëmtojë; ata nuk ju thanë që ai do të hyjë në bark, kështu që nuk mund të shmangni grushtin, por duke e ditur se po vinte ju mund të përgatiteni për të arkëtuar atë pa ndjerë shumë dhimbje. Nëse, nga ana tjetër, nuk e keni vërejtur atë grusht dhe sapo keni arritur, dhimbja do të kishte qenë shumë më e fortë, ju do të dyfishoheni nga goditja dhe do të keni rënë në tokë. Kjo metaforë do që ju të kuptoni ardhjen e Ulët, ose më mirë uljen e ndërgjegjes suaj. Nëse e lejon mendjen të dijë se do të ulësh veten, rënia do të jetë shumë më pak e “dhimbshme” për ndërgjegjen tënde, por nëse rrëzohesh papritur në frekuencë të ulët, mendja – pa qenë paralajmëruar – do të pësonte një rënie të keqe në pavetëdije dhe ngadalësoni evolucionin tuaj. Ky veprim i vogël mund të përshpejtojë aftësinë tuaj për të qëndruar i vetëdijshëm për një kohë më të gjatë. Natyrisht ka shumë nivele të vetëdijes, kështu që gjithmonë do të ketë mënyra për të përmirësuar dhe ky është një hap i shkëlqyeshëm për të filluar.

Siç është e dobishme të jeni të vetëdijshëm për fundin e seancës, duhet të jeni të vetëdijshëm për fillimin e çdo meditimi të vetëm. Njohja e asaj që po bëni do t’ju lejojë të bëni më mirë dhe të ulni mendimin e vazhdueshëm që zakonisht keni gjatë praktikës. Kjo nuk është e lehtë, veçanërisht sepse vendosim të meditojmë sidomos kur jemi të lodhur ose të trishtuar, për të na dhënë pak të ngarkuar dhe në këto raste është e vështirë të jemi të ndërgjegjshëm; por nuk është problem sepse meditimi do të na sjellë ndërgjegje dhe pikërisht për këtë arsye ne vendosim ta praktikojmë atë. Për fat të mirë, megjithatë, ne nuk vendosim të meditojmë vetëm kur jemi të trishtuar, por edhe kur jemi të lumtur dhe të shëndetshëm sepse dijmë efektet e mira që ofron meditim, pasi kemi pasur rezultatet e para që nxitën dëshirën tonë për të vazhduar me praktikën.

Për këtë arsye ne duhet të përpiqemi më shpesh për të filluar meditimin me një vetëdije për atë që po bëjmë. Kur vendosim që duam të meditojmë, në fakt, ne e vendosim atë në një çast dhe e dyta pasi ne tashmë jemi ulur gjysma lotus me gishtërinjtë tanë në chakra: mes vendimit për të medituar dhe vetë meditimit ka një çast që ne mund të plotësojmë me vetëdijen e asaj që ne jemi gati për të bërë. Në këtë kohë të shkurtër, ne kemi mundësi të përgatitemi mentalisht dhe të kuptojmë se do të ulemi dhe të relaksohemi, të përjetojmë mirëqenien fizike dhe mendore që meditimi na garanton.

Faqja 6 nga 6

Para se të bëhemi të rehatshëm, ne duhet të kuptojmë dhe për këtë arsye të kuptojmë të përkryer se nuk do të rrimë, por që ne jemi gati të meditojmë, kështu që ne duam të arrijmë një qëllim shumë më të lartë.

Ju do të kuptoni se, me anë të përgatitjes mendore në këtë mënyrë, para se të meditoni, tashmë do të hyni në një gjendje meditimi që do të jetë shumë e dobishme për marrjen e relaksimit në një kohë shumë më të shkurtër se sa kur uleni pa bindjen se dëshironi të meditoni. Edhe një herë, ne mund të shohim se sa e rëndësishme qëllimi që ne vendosim në veprimet që po bëjmë është. Në fakt, meditimi me qëllimin e arritjes së niveleve më të larta do të na bëjë të ndiejmë një vetëdije më të madhe në krahasim me ata që ulen pa kryer këtë hap të rëndësishëm. Kjo vetëdije do të jetë e dobishme për tërë ditën, sepse ajo do të mbetet brenda nesh dhe sa më shumë ta ushqejmë atë dhe do të kërkojmë që ajo të jetë vigjilente gjatë ditës, aq më shumë do të jemi në gjendje të jemi të qartë gjatë çdo vendimi, në veçanti për ata që konsiderojmë më banal, jeta. Ky ushtrim nuk kërkon përpjekje të tepruara, sepse nuk ka të bëjë me uljen dhe meditimin për më shumë kohë, është thjesht një çështje e mbushjes së momentit midis vendimit për të medituar dhe meditimin aktual me ndërgjegjësimin dhe përgatitjen. Është pak si parashikuar që do të meditoni dhe do të vendosni se duhet të bëni më të mirën tuaj.

Mos prisni që të jetë e lehtë të bëj gjithçka që kam thënë deri më tani, por provoni ndonjëherë, pastaj gjithnjë e më shpesh, derisa të bëhet zakon; mos e bëni atë një veprim pa u ndier ndryshe do të ktheheni prapë dhe kokë. Ajo që ka rëndësi është emocioni, është qëllimi që ndieni, ashtu si kur vendosni të luani sporte: nëse vazhdoni të mendoni kur do të ktheheni në shtëpi, sepse nuk ndiheni kështu, sigurisht që do të shkoni më pak dhe do të jeni më pak rezistent dhe më pak të shpejtë. Nëse, nga ana tjetër, vendosni të vendosni të gjitha përpjekjet në të duke mos dashur, tejkaluar pengesën tuaj dhe duke i dhënë vetes motivimin e duhur për t’u larguar, do të ktheheni në shtëpi që nuk do të keni keqardhje fare, përkundrazi do të duket se koha ka kaluar më shpejt sesa pritet. Ne e gjejmë të njëjtën situatë në meditim: kur vendosni të meditoni përderisa nuk doni të uleni, përpiquni të motivoni veten duke i dhënë vetes shtytje e duhur për të praktikuar gjithsesi, kështu që në fund të seancës do të kuptoni se do të zgjasë më pak se sa pritej dhe se nuk do të ajo ishte kaq e keqe, me të vërtetë, që ju të mund të meditoni edhe pa u shqetësuar shumë. Përkundrazi, në qoftë se meditoni pa motivuar veten tuaj, çdo seancë do të duket gjithmonë e gjatë dhe kjo mund t’ju lindë. Pra, çelësi nuk është në vetë teknikën, por në mënyrën se si vendosni ta afroheni. Nëse doni të praktikoni atë, ju e dini se duhet ta bëni, sepse do t’ju çojë në një mirëqenie të brendshme që ju nevojitet dhe kur ju nuk ndiheni ta bëni këtë, jepni shtysën e duhur për të mos u dorëzuar, motivuar, gjetur atë ndjenjë dhe ta bëjë atë të kthehet tek ju për t’ju inkurajuar të meditoni mirë, çdo gjë nuk do që ju të keni këtë përvojë. Për më tepër mbani në mend se një relaksim i mirë merret duke frymëzuar thellësisht energjinë e dritës brenda: ky hap është themelor, sepse pa energji të bardhë është shumë më komplekse për t’u çlodhur dhe për rrjedhojë për të arritur një gjendje të mirë mendore për të praktikuar ndonjë teknikë shpirtërore.

Duke pasur parasysh se mirëqenia rrjedh nga energjia, duke lënë pas këtë pasazh, do të jetë shumë më e vështirë të gjesh paqe të brendshme dhe lidhje me dimensionet e dritës. Pastaj mëso të motivosh veten për të përmirësuar, duke vendosur dhe stimuluar veten për të ecur përpara, duke ngjitur një hap më lart çdo herë, në vend që gjithmonë të ecësh drejt në të njëjtin nivel, të bindur se gjithsesi është në rregull. Rritja është zgjedhja juaj, mos e merrni si të mirëqenë. Duke zgjedhur për të përmirësuar dhe arritur nivele më të larta dhe më të larta të meditimit, do të vini re se si rastësisht shumë situata në jetën tuaj do të zgjidhen në të njëjtën kohë me praktikën tuaj të mirë. Mbani sytë hapur dhe do ta kuptoni këtë. Meditim i mirë!

Ky dokument është përkthimi i aritukullit origjinal (https://www.accademiadicoscienzadimensionale.com/archives/4714) i sitit Accademia di Coscienza Dimensionale.