STEP - Rruga Shpirtërore Kush jemi Identifikohu Hyni
Libri di Angel Jeanne
Zgjidhni pjesën e tekstit për ta sqaruar (80 words max)
Step 1 - N° 4

Ju nuk jeni këtu rastësisht…

https://www.accademiadicoscienzadimensionale.net/wp-content/uploads/2013/12/non-sei-qui-per-caso.jpg

Faqja 1 nga 3

Gjithmonë më kanë pyetur:

“Pse nuk e kuptojnë njerëzit që Zoti ekziston? Pse njerëzit nuk besojnë në Shpirt dhe në aftësinë për të jetuar një jetë pas vdekjes së mëparshme? Pse njerëzit janë të bindur që gjithçka që ato shohin është e vërtetë pa bërë asnjë pyetje? Pse shumica prej tyre nuk besojnë në këto gjëra apo nuk i kuptojnë ato?”

Përgjigjja mund të duket e qartë, por jo të gjithë jemi të njëjtë, sepse jo të gjithë janë të gatshëm ta njohin dhe ta pranojnë të vërtetën. Nuk kam ndërmend të katalogoj njerëzit duke u dhënë atyre një etiketë, por thjesht do të dëshiroja t’i bëj ato të kuptojnë ndryshimin që i dallon ato nga jeta në jetë, të cilët vazhdojnë të evoluojnë dhe të kërkojnë të vërtetën, nga ato që nuk janë aspak të interesuar ta njohin atë, e lëre më ta kuptojnë. Ka njerëz që janë të gatshëm dhe të gatshëm të duan të dinë informacione të caktuara, të tjerët jo. Ne mund t’i ndajmë njerëzit sipas tre lloje mendimi:

1 – Ato që nuk besojnë në asgjë, dhe si të tillë nuk duan të besojnë në gjithçka që mund të përkufizohet si “paranormale” ose “shpirtërore”. Ato janë jashtëzakonisht të bindur, në skepticizmin dhe idealet e tyre, se ato posedojnë të vërtetën e vetme dhe të vetme absolute, aq sa ato presin që të gjithë të tjerët në botë të mendojnë ashtu sikur ato dëshirojnë. Nëse dikush mendon ndryshe, ata menjëherë e identifikojnë atë si “të çmendur”, duke e trajtuar atë si “budalla”, pa i dhënë atij mundësinë më të vogël të dëgjojë dhe të flasë. Paradoksalisht, një pjesë e këtyre skeptikëve janë vërtet të bindur fetarë, të cilët besojnë në Prift, por jo në Zotin e vërtetë; aq sa ato janë të bindur se për të komunikuar me Zotin është vërtet e nevojshme të kalosh përmes zërit të Priftit, dhe që përndryshe nuk mund të komunikojë drejtpërdrejt me Të, por në të njëjtën kohë ata harrojnë objektivin e vërtetë dhe lënë pas dore kuptimin e Zotit të vërtetë. Ato janë plotësisht skeptik, jo jashtë idealit të vërtetë, por jashtë dembelizmit të pastër, sepse ato besojnë se kërkimi i përgjigjjeve është shumë i lodhshëm, kështu që është më mirë të bindin veten – dhe në këtë pikë të bindin të tjerët – se asgjë nuk ekziston më shumë nga sa din ai tashmë. Pavarësisht nëse kto lloj njerëzish kane të drejtë apo e dinë mirë se janë gabim në fushat më të gjera, ato do të vazhdojnë të imponojnë të menduarit e tyre edhe me kushtin e ngulitjes së asaj te të tjerët, sepse janë të bindur se asgjë nuk ekziston, ose se ekziston vetëm nëse konfirmohet së pari nga ato në vetën e parë.

2 – Pastaj vërejmë ato që thonë se nuk besojnë në asgjë, më shumë nga frika ose sepse nuk kanë pasur përvoja të rëndësishme që i kanë bërë ato të ndryshojnë mendje, por që ato nuk kanë asnjë interes të imponojnë mendimet e tyre te të tjerët, aq sa të mos zemërohen ose nevrikosen me ato që besojnë dhe flasin në vend të çështjeve shpirtërore. Ne mund ti përcaktonim ato si “agnostikë të padëmshëm”, sepse pavarësisht se kanë një mendim të mbyllur, ato pranojnë larminë dhe hapjen e të tjerëve, pa morbiditetin e dëshirës për të imponuar bindjet e tyre te të tjerët. Kësaj kategorie njerëzish mund t’i shtojmë edhe ata që i dëgjojnë mendimet dhe përvojat e të tjerëve, dhe mbase besojnë se këto përvoja janë reale, por përkundër kësaj ata nuk janë të interesuar të hyjnë më thellë në temë, edhe nëse i pranojnë dhe i respektojnë.

Faqja 2 nga 3

3 – Si perfundim  kemi ato që demonstrojnë, përkundrazi, një etje për njohuri që ndonjëherë janë të gatshëm ta kënaqin me çdo kusht. Jo të gjithë e kuptojnë menjëherë, ka nga ata që, si fëmijë, janë shumë të interesuar për të gjitha çështjet shpirtërore, dhe ata që, duke u rritur vetëm me kalimin e viteve, e kuptojnë se janë të intriguar nga një temë e veçantë; të gjithë, megjithatë, kanë karakteristika që i bashkojnë: atyre nuk u interesojnë atë që thonë të tjerët, sepse ndjekin kureshtjen e tyre, e cila ndonjëherë është një etje e vërtetë, derisa të arrijnë përgjigjjet që donin të merrnin. Nuk ka rëndësi nëse dikush shkon kundër tij dhe përpiqet ta bëjë atë të ndryshojë mendimin e tij: ky lloj njeriu dëshiron të marrë përgjigjje dhe ai do t’i kërkojë ata derisa t’i gjejë ato. Një pjesë e tyre janë tashmë të vetëdijshëm se sa e gjerë është bota shpirtërore, kështu që ata vendosin të hapin mendjen e tyre për sa më shumë informacione për sa u përket temave më të larmishme. Një pjesë tjetër e tyre është më e mbyllur në studimet e tij, sepse ai është i interesuar vetëm për një temë të caktuar ose në një rreth të vogël, sepse, me siguri, at janë lëndët e vetme mbi të cilat kanë përvoja të dorës së parë, kjo është arsyeja pse ata kërkojnë shpjegime për atë që ju ka ndodhur atyre. E megjithatë, me kohën, ata mund të zbulojnë se ka diçka tjetër, përveç asaj teme të saktë, që mund të tërheqë vëmendjen e tyre dhe t’i bëjë ata të hapin mendjen e tyre në fusha më shpirtërore. Në një kuptim të caktuar është sikur një person ta kishte kaluar jetën e tij duke kërkuar Zotin, por gjatë kërkimit, ai filloi të zbulojë se përtej pranisë së tij ekziston edhe tjetër, si mundësia e rimishërimit dhe për këtë arsye të jetosh një jetë pas vdekjes; shumë e ndryshme nga ajo që na ka mësuar feja.

Të përshkruara këto tre lloje njerëzish, të cilët natyrisht janë shumë më të gjerë dhe më të ndërlikuar sesa përmbledhja e shkurtër e thjeshtuar dhe e shkurtuar për të shmangur çdo vonesë, ju mund të vendosni të ndani në dy terma shumë më të thjeshtë: kush është shpirtëror dhe kush nuk është shpirtëror. Dy llojet e para të individëve të përshkruar, janë ata që unë i përcaktoj si Gaia’s Low, njerëz që në mënyrë të pashmangshme nuk kujdesen të zbulojnë të vërtetën me fakte konkrete, ato duan të jetojnë rutinën e tyre pa asnjë lajm që vjen të trokasë në derën e tyre. Ato vendosën të mbyllnin mendjen e tyre që ka rrënjë në ato që shohin vetëm me sy fizikë; perspektiva e tyre prandaj është jashtëzakonisht e zvogëluar. Ato janë të vendosur të vazhdojnë në atë mënyrë, kështu që nuk janë ato që mund të quhen “person shpirtëror”. Përshkrimi i tretë, nga ana tjetër, mund të identifikojë se çfarë është një person shpirtëror, që do të thotë ata që – edhe pa e vendosur ta kenë hapur – kanë filluar të kërkojnë përgjigje për pyetjet e tyre të shumta, duke e gjetur veten gjithnjë e më shumë dhe duke ndjekur instinktin e tyre që i çoi ato të ndjekin një rrugë shpirtërore. Në ndryshim nga sa mendojmë, jo të gjithë kanë lindur tashmë me ide të qarta, me sensin e gjashtë të qëlluar në njëmijë dhe me një interes për gjithçka që fshihet; shumë prej tyre kanë lindur dhe rriten ashtu si njerëzit e zakonshëm, por me një ndjenjë të brendshme që duan të zbulojnë diçka që, në mënyrë racionale, madje as ata nuk e dinë se çfarë është. Sidoqoftë, ato e kuptojnë thjellësisht se duhet të kërkojnë përgjigjje për pyetjet që as vetë ato nuk mund t’i dinë se i kanë menjëherë. Jo të gjithë ata ndiejnë nevojën e menjëhershme për të studiuar tema shpirtërore dhe për t’i njohur ata të gjithë, në fakt ne gjithmonë fillojmë me një ose disa tema të interesuara, të cilat sidoqoftë mund të hapen dhe të çojnë në zbulimin e njohurive të reja edhe jashtë fushës së interesit të një personi. Në fund të fundit, kur filloni të njihni botën shpirtërore, ose më saktë botën e vërtetë, ju e kuptoni se pak njohuri nuk janë më të mjaftueshme për të mbushur etjen tuaj, sepse doni të dini gjithnjë e më shumë, pak a shum si qershitë … një njohuri tërheq tjetrën! Megjithëse humbjet e kohës rutinore dhe ditore, ato ndiejnë një nxitje të fortë në to për të kërkuar diçka, ato duan të dinë dhe të mësojnë më shumë, mund të themi se ato janë aq të uritur për dije, saqë nuk ndjehen të ngopur në kafshimin e parë dhe të vetëm, siç ndodh me shumë të tjerë.

Prandaj ekziston një divergjencë jo e pakonsiderueshme midis atyre që mund ta përcaktonim si “shpirtëror” dhe të cilët si “jo shpirtëror”. Ato që mund t’i quajmë shpirtërorë janë njerëz të nxitur nga dëshira për të zbuluar dhe evoluuar. Në realitet këta njerëz tashmë janë më të evoluar në shumë aspekte se të zakonshmet, madje edhe pa e ditur atë apo nuk e kuptojnë atë, dhe kjo është arsyeja pse ata mendojnë se duan të vazhdojnë të zbulojnë, sepse ata ndjekin instinktin e tyre sesa atë që kërkon rryma, rrjedhën, ose “atë që duhet të bësh sepse të gjithë e bëjnë atë”. Frymëtarët nuk bëjnë diçka për të ndjekur masën, kështu që ata nuk pushojnë së kërkuari përgjigje vetëm sepse masa në përgjithësi nuk kërkon përgjigje.

Faqja 3 nga 3

Njerëzit “jo shpirtërorë” nuk e ndiejnë këtë nevojë të fortë për njohuri. Ndonjëherë ato mund të tregohen kurioze, për periudha të caktuara që nuk zgjasin shumë, por njohja e tyre nuk është e nevojshme, sepse është vetëm një kalim kohe që ata do të braktisin dhe harrojnë së shpejti. Arsyeja e vërtetë është se ata nuk janë të gatshëm të kuptojnë dhe pranojnë se realiteti, që ata gjithmonë e kanë njohur si të vërtetë, fsheh shumë më tepër çudira dhe falsitet se sa imagjinojnë, kështu që ata ndiejnë reagim ndaj njohurive më të larta. Ato nuk duan të zbulojnë të vërtetën, kështu që ata vullnetarisht pranojnë të gënjehen nga gënjeshtrat.

Nëse jeni këtu, kjo është sepse jeni gati të dini. Nuk është rastësi që keni ardhur këtu për të lexuar këto fjalë. Ju po kërkonit të vërtetën. Diqka ju bërtiti brenda jush, duke ju nxitur të shikoni, diçka dëshironte të shpërthente dhe t’ju thoshte: “thereshtë atje, është atje!”, Por nuk ishe gati për ta dëgjuar, ishe tepër i frikësuar ose ishe zhytur shumë në rutinën që të mbështetej deri në pikën që të mbylli instinktin tënd. Atëherë, krejt papritur, pa e kuptuar fare, ke ardhur këtu. Askush nuk ju detyroi të lexoni këto shkrime, përveç instinktit tuaj. Unë mund të jem një person i zakonshëm, por diçka ju shtyn të lexoni dhe të vazhdoni të ushqeheni me fjalët e mia, sepse ju e dini që ato nuk janë vetëm fjalë. Ata janë dëshmi të jetuara personalisht që tregojnë një botë në të cilën ne jemi bashkë. Unë nuk do t’ju them se po ju ofroj të vërtetën Absolute, përkundrazi do të insistoj t’ju them që ta provoni këtë njohuri në vetën e parë, duke lexuar, eksperimentuar dhe verifikuar atë që vijon me duart tuaja, për të konfirmuar vetë se është. Ka dy njerëz në botë: ata që nuk janë të gatshëm dhe ata që sot po fillojnë një fillim të zgjimit, atë shijen që e kërkuan prej kohësh. Ndërsa po i lexonit këto dokumente, mund të keni provuar diçka, nga tërqethje të vogla pozitive që përshkuan trupin tuaj, të dridhura që ju bënin të ndjeheni mirë dhe që ju lëviznin, në ndjenja shumë më të forta dhe më komplekse për tu përshkruar, nëse jo, duke thënë se “nuk i keni provuar kurrë më parë”. Kjo ndodh me ato që unë i quaj “shpirtërore”. Ju jeni gati për të filluar, nuk keni dyshime. Njerëzit jo-shpirtërorë nuk mund ta kuptojnë atë që një person shpirtëror mund të kuptojë. Nuk ka të bëjë me inteligjencën por me evolucionin. Njerëzit shpirtërorë kanë qenë për një kohë të gjatë, madje edhe para se të lindnin. Ato kanë një vetëdije më të gjerë brenda tyre, nuk e dinë pse, por e dinë që e gjithë kjo ekziston dhe është e vërtetë, pavarësisht se sa është e mohuar nga të tjerët. Ka njerëz shpirtërorë që e dinë shumë mirë ekzistencën e gjithë kësaj, të tjerët fillojnë me një pamje të zvogëluar, por kjo nuk është e rëndësishme: me kohën dhe përvojën të gjithë ata do të mprehin njohuritë e tyre.

Ekziston një ndryshim i rëndësishëm midis “shpirtëror” dhe “jo shpirtëror”. Ju jeni një qenie shpirtërore, një qenie shumë më e fuqishme, aq sa sja ke idenë, i cili dëshiron të zgjohet sa më shpejt të jetë e mundur. Për ta bërë këtë, megjithatë, duhet të fillohet nga një bazë. Para së gjithash, kuptoni pse nuk mbani mend se kush jeni. Ju jeni një mysafir në këtë planet, ju jeni ndryshe nga Low i Gaia … ju po kaloni. Ju keni misione në këtë kohë, por vazhdimisht përpiqeni ta mohoni sepse keni frikë të zbuloni shumë. Ju nuk mbani mend, por ju jeni këtu për një arsye.

Gjatë këtij udhëtimi do të kuptoni pse nuk mbani mend kush jeni, pse jeni këtu dhe nëse të harroni gjithçka ishte një zgjedhje e juaj apo jo. Për momentin mund t’ju siguroj vetëm se nuk jeni këtu rastësisht. Vazhdoni me artikujt e ardhshëm, sepse do të gjeni përgjigje për pyetjet tuaja.

Ky dokument është përkthimi i aritukullit origjinal (https://www.accademiadicoscienzadimensionale.com/archives/4635) i sitit Accademia di Coscienza Dimensionale.

Fundi i faqes 3 nga 3. Nëse të pëlqeu artikulli komento këtu poshtë dhe përshkruaj ndjesitë e tua gjatë leximit apo praktikimit të teknikës së propozuar.

Ky dokument është pronë e https://www.accademiadicoscienzadimensionale.com/. Të gjitha të drejtat janë të rezervuara, është i ndaluar çdo përdorim i plotë apo i pjesshëm i përmbajtjeve të pranishme në portal, përfshirë memorizimi, riprodhimi, ripunimi, përhapja apo shpërndarja e përmbajtjeve të njëjta nëpërmjet çdo platforme teknologjike, suporti apo rrjeti telematik pa autorizimin e shkruar të mëparshëm nga ana e Akademisë së Koshiencës Dimensionale, A.C.D. Çdo shkelje dënohet me ligj. ©

3560 komente
  • FeBo Medaglia per aver completato lo Step 1 - 18:50 04/05/24

    Mi ricordo ancora la sera in cui sono incappata in quest articolo... Il primo che ho letto...era una sera in cui forse ero troppo incasinata nei miei pensieri, troppo presa dal risolvere le sotuazioni quotidiane, lavorative... Poi improvvisamente vedo il titolo di quest articolo e tutto sembra fermarsi, ho avuto tipo una sensazione di stallo in cui un qualcosa mi dicevaascia oerdere tutto

  • dany9821 - 08:03 01/05/24

    Esistono gli Spirituali e i Non Spirituali. (Coloro che oggi stanno ottenenendo informazioni e quindi un inizio di Risveglio..E colore che non sono pronti) Tutti noi siano qui per un motivo..

  • Pablo.B - 20:45 26/04/24

    Faccio parte della terza categoria di persona,mi ritengo un essere spirituale che ha tanta sete di sapere,credo che nell'Accademia troverò tutte le risposte perché la mia anima nn ricordi o abbia voluto chiudere i canali della conoscenza

  • Leonella - 21:08 24/04/24

    Sono felice di sentirmi nella terza categorie di persone. Mi sento diversa da quando ero piccola. Tutti mi definivano strana, particolare... E così è stato sempre nella mia vita, ero strana per tutti. Mi sono sentita spesso fuori luogo. Ho desiderato perfino di scoprire di essere nata in un'altra famiglia, tipo scambio di culle... Per me è sempre stata incomprensibile la differenza che sentivo tra me e i miei famigliari, così concreti, disinteressati a tutto quello che sentivo io e che piaceva a me. Nel mio lettino, avrò avuto 6 anni, sentivo una mano che mi accarezzava, ma non c'era nessuno, e non potevo certo parlare a qualcuno della mia famiglia di quanto mi accadeva, ero sonnambula e spesso mi sentivo sollevare e poi ricascavo pesantemente sul materasso. Ecco questa ero io da bambina. Ero gia destinata a entrare nella terza categorie di persone, nonostante la mente mi abbia ripetutamente portato via dalla strada del risveglio.

  • Robert - 04:18 23/04/24

    Grazie per questo articolo. Non solo non sono qui per caso ma ultimamente noto come, a seconda delle esperienze che sto vivendo, vengono a me informazioni che servono proprio in quel momento. Quando ero piu giovane ho odiato la mia sensibilità, sentendomi sempre emarginato e cercando un po di accettazione. Ora capisco che avrei dovuto ascoltare di piu il mio cuore piuttosto che la voce degli altri. Mentre leggevo l'articolo mi sono emzionato molto perché mai nessuno mi ha fatto sentire parte di qualcosa come queste righe scritte. Grazie

    • Leonella - 21:59 24/04/24

      Mi sentivo anch'io come te, e ho cercato disperatamente l'accettazione degli altri cercando di essere "normale", di fare una vita che la mia famiglia accettasse, che chi frequentavo accettasse... Se non facevo così mi sentivo tristemente sola, emarginata, abbandonata. Ci sono voluti anni di amore per me stessa per arrivare qui.

  • Claudia Valenti - 14:22 22/04/24

    Immensamente grata di essere qui , si lo credo anche io essere qui non è un caso, la voglia di conoscenza e molti altri fattori , mi hanno portata qui, per dare la possibilità alla mia anima di evolvere è crescere in armonia è pace, si ritrovare pace, nel mio spirito ed anima di luce . Grazie non mi fermerò mai di ringraziare voi è lˋuniverso.

  • spiritualgrowth - 10:24 22/04/24

    Questo articolo mi ha fatto provare la sensazione di farfalle allo stomaco in quanto mi ci sono rispecchiato molto nel terzo tipo di persona, ma mi ha fatto ricordare diverse brutte esperienze con le persone del primo tipo descritte nel documento, soprattutto nella prima fase della pubertà fino alla fine. Fin da bambino sono stato attratto dal paranormale e all’età di 10 anni mia sorella mi regalò un libro abbastanza ben fatto sull’occulto e sviluppo di facoltà psichiche (un libro che un bambino non dovrebbe leggere, infatti era esclusivamente per adulti e io non ne capì mai il significato fino in fondo) e da quel momento sono sempre stato più attratto dall’esoterismo, stregoneria e sviluppo spirituale. Dalla tenera età di 5 anni fino ai 16 anni fui considerato dalla maggior parte delle persone come un tipo strano, ma è il periodo tra i 12 anni e i 14 anni che fui etichettato come stupido, strano, boccalone e vari dispregiativi che non sto qua ad elencare e ciò solo perché mi piaceva e credevo (e credo e mi piace tutt’ora) al paranormale e allo sviluppo spirituale; mi sentii un reietto della società, soprattutto nei momenti in cui avevo a volte forti sensazioni che sarebbe successo qualcosa di brutto a qualche mio conoscente e quando glielo dicevo e poi si verificava mi davano dello iettatore oppure quando percepivo che una determinata persona all’apparenza bonaria in realtà fosse doppiogiochista e sleale (a volte anche pericolosa) mi fu detto che mi facevo film mentali e fossi pessimista (peggio se poi detto da un padre seppur in rarissimi casi) seppur poi si dimostrò che ebbi ragione. Ora non mi sento più un reietto, anzi, confronto a quelle persone che mi hanno deriso e isolato mi sento un essere speciale. Grazie per questo articolo che mi ha fatto scoprire che non sono l’unico ad essere come il terzo tipo di persona descritta in questo documento.

  • SpiritualGrowth - 12:17 21/04/24

    Questo articolo mi ha fatto provare la sensazione di farfalle allo stomaco in quanto mi ci sono rispecchiato molto nel terzo tipo di persona, ma mi ha fatto ricordare diverse brutte esperienze con le persone del primo tipo descritte nel documento, soprattutto nella prima fase della pubertà fino alla fine. Fin da bambino sono stato attratto dal paranormale e all’età di 10 anni mia sorella mi regalò un libro abbastanza ben fatto sull’occulto e sviluppo di facoltà psichiche (un libro che un bambino non dovrebbe leggere, infatti era esclusivamente per adulti e io non ne capì mai il significato fino in fondo) e da quel momento sono sempre stato più attratto dall’esoterismo, stregoneria e sviluppo spirituale. Dalla tenera età di 5 anni fino ai 16 anni fui considerato dalla maggior parte delle persone come un tipo strano, ma è il periodo tra i 12 anni e i 14 anni che fui etichettato come stupido, strano, boccalone e vari dispregiativi che non sto qua ad elencare e ciò solo perché mi piaceva e credevo (e credo e mi piace tutt’ora) al paranormale e allo sviluppo spirituale; mi sentii un reietto della società, soprattutto nei momenti in cui avevo a volte forti sensazioni che sarebbe successo qualcosa di brutto a qualche mio conoscente e quando glielo dicevo e poi si verificava mi davano dello iettatore oppure quando percepivo che una determinata persona all’apparenza bonaria in realtà fosse doppiogiochista e sleale (a volte anche pericolosa) mi fu detto che mi facevo film mentali e fossi pessimista (peggio se poi detto da un padre seppur in rarissimi casi) seppur poi si dimostrò che ebbi ragione. Ora non mi sento più un reietto, anzi, confronto a quelle persone che mi hanno deriso e isolato mi sento un essere speciale. Grazie per questo articolo che mi ha fatto scoprire che non sono l’unico ad essere come il terzo tipo di persona descritta in questo documento.

  • fidel - 01:46 18/04/24

    L'articolo è senza dubbio lucido, preciso, chiaro. Non siamo tutti uguali. ovvero siamo nati con dei livelli di sensibilità verso certi argomenti estremamente diversificati. Assolutamente questo non significa che chi non ha questo tipo di sensibilità sia peggiore, ma forse sta mancando uno dei principali obiettivi da raggiungere in questo percorso ad ostacoli che è questa vita. Conoscere se stessi. E tale percorso non è per niente agevolato, la vita di tutti giorni con le sue regole, tante regole e necessità, bisogni, difficoltà di ogni tipo, ci leva tempo e concentrazione. questo sono quelle che potremmo definire le armi del grande ostacolatore. Ma quella vocina a volte flebile dentro di noi, c'è sempre e ripete sempre la stessa cosa . Ricordati perchè sei qui.

  • Tommy - 00:00 18/04/24

    articolo affascinante e che mi fa capire he sicuramente non sono qui per caso, ma per un motivo. Proseguo per affacciarmi e entrare dentro sempre di più in questo mondo spirituale e reale.

  • shirel - 12:45 17/04/24

    Ho letto l'articolo mentre ascoltavo contemporaneamente l'audio ed ho sentito fortemente dentro di me la Gioia di trovarmi qui in A.C.D.! In quest'ultimi tre anni ho avuto questa continua sete di conoscenza ed in silenzio, ho cercato senza sosta risposte alle mie esperienze spirituali. Fregandomene del sistema, sono andata controcorrente alla ricerca della Verità che vibra dentro il mio cuore. Senza dubbio, adesso sono pronta a mettermi alla prova, impegnandomi costantemente, con coraggio e determinazione! Voglio ricordare e finalmente dopo varie ricerche, so con certezza che non sono qui per caso.... Grazie A.C.D. per l'emozione ed il coraggio che donate!

  • anna18 - 21:07 16/04/24

    Questo articolo ha descritto perfettamente quello che succede sempre ormai, in particolare le persone che appunto vogliono conoscere sempre più e altre che pensano già di essere arrivate alla verità. Io posso dire di avere sempre con me una curiosità verso ciò che non conosco e che a volte mi spaventa anche, molte volte mi è capitato di venire a conoscenza di un qualcosa che mi faceva provare una certa ansia, però allo stesso tempo sentivo dentro di me una curiosità che cresceva sempre di più; mi sono sempre definita una persona curiosa e sto vedendo che questo sta solo aumentando. Ovviamente mi capita molte volte di parlare con persone che non si dimostrano aperte alle opinioni altri solo perché sono convinti di ciò che pensano, anche se alcune volte sono del tutto sbagliate e quando mi trovo difronte a persone così evito anche di esprimere ciò che penso perché so che verrei criticata, contraddetta e forse anche giudicata, però questo mi fa capire sempre di più che ci sono persone che hanno una mentalità troppo chiusa, io al contrario sono felice di poter dire di avere una mentalità più aperta e cercherò di mantenere sempre la mia curiosità, perché so che è anche questa che mi aiuta

  • cl@ - 15:37 16/04/24

    Le tre tipologie di persone descritte sono state ben evidenti da sempre nella mia vita, a lavoro, in famiglia, negli amici/conoscenti e addirittura partner, io stessa ammetto di essere passata più o meno per tutte le "categorie". La differenza è che prima non riuscivo a a capire cosa mi rendesse "diversa". La spiritualità in me è merito della mia famiglia , più la mamma, fondamentalmente di buoni cristiani gran lavoratori. Poi ad un certo punto la mia spiritualità credo si sia presa una pausa per poi avermi portato dove sono ora, piano, piano. Il mio scopo è acquisire sempre più la consapevolezza di me stessa, così da mettermi in contatto con quello che sono. Non interferendo più e iniziando il mio risveglio. Il finale dell'articolo mozzafiato per la prima volta nella mia vita mi sono chiesta: "chi sono io?". Personalmente non so se rendo l'idea ma ho le farfalle al basso ventre. Chissà per quale motivo avrò scelto di non ricordare.

  • gianni67 - 07:22 16/04/24

    Ho riascoltato questo audio e lo trovo ancora più mio e espressivo del mio sentire quando riprendo il cammino su ACD. Mi perdo e poi ritorno verso questa fontana che sento abbia acqua nuova per la mia sete di spiritualità.

  • blue92 - 16:32 15/04/24

    Bellissima questo articolo, mi fa sentire compreso finalmente e non più solo. Da quand’ero piccolo ero molto affine con il tema della spiritualità però ero diffidente su quello che dicevano del prete e della chiesa, questo non vuol dire che non credo in Dio, anzi, ma credo anche che c’è un ritorno alla vita in un corpo diverso. Il non poter parlare liberamente con qualsiasi persona perché chiunque crede a solo quello che l’uomo ha diffuso e occultato su molte verità. Io lo so che non sono qui per caso e questo mi ha dato un vero scopo nella vita. Grazie infinite